- „Bezpieczni w lesie”- rozmowa rodzica z dzieckiem.
Rodzic rozmawia z dzieckiem na temat bezpieczeństwa w lesie.
Nie wchodzimy w gęste zarośla.
Przede wszystkim dlatego, aby nie ryzykować spotkania ze zwierzętami, których spotkać nie chcemy, czyli z dzikami, żmijami oraz kleszczami.
Nie odchodzimy od znanych ścieżek.
Nie oddalamy się od dobrze znanych ścieżek, aby nie zgubić drogi powrotnej do domu.
Pamiętajmy, aby mama lub tata zabrali ze sobą telefon komórkowy.
W sytuacji zagrożenia można zawsze zadzwonić pod numer 112. Telefon jednak przydaje się także w innych sytuacjach – Chciałabym kiedyś przyłapać na gorącym uczynku osobę, która wyrzuca śmieci do lasu. Chciałabym także zareagować, kiedy w lesie zauważę pożar.
Nie wchodzimy do lasu, jeśli zakazują tego tablice informacyjne.
Szczególnie niebezpieczne są miejsca, gdzie prowadzona jest wycinka drzew. Tak samo rezygnujemy z wycieczek do lasu, kiedy istnieje wysoki stopień zagrożenia pożarowego i informują o tym tablice. Odpowiednie komunikaty znajdują się także na stronach nadleśnictwa.
Nie wchodzimy do lasu w czasie złych warunków atmosferycznych.
Śnieżyce, wichury, ulewne deszcze, burze – nie wchodzimy wtedy do lasu. Nigdy nie należy chować się pod drzewami, a już szczególnie pod dużymi i starymi.
Odpowiednio ubieramy się.
Ubieramy się odpowiednio do pogody i do warunków panujących lesie. Wiosną w lesie bywa mokro, dlatego dzieci mogą ubrać kalosze oraz nieprzemakalne ubrania.
Nie jemy niczego, co znajdujemy w lesie, bez zgody rodziców!
Słuchamy rodziców!
- Zabawa paluszkowa „Grzybki”.
W lesie grzyby sobie rosły. (Dłoń zaciśnięta w pięść).
Nagle wszystkie się podniosły. (Dłoń otwarta).
Ujrzały zająca.
Wszystkie się schowały. (Dłoń zaciśnięta w pięść).
Tylko nie ten mały. (Mały palec wyprostowany, reszta zaciśnięta w pięść).
Przyszedł zając, ugryzł go. (Mały palec wyprostowany, reszta zaciśnięta w pięść, druga dłoń szczypie mały palec).
Wszystkie grzyby mówią sio! (Machanie dłonią).
- Zabawa ruchowa „Wiewiórka”.
Pomoce: apaszka lub sznurek.
Rodzic ze sznurka tworzy dziuplę w kształcie koła. Dziecko podskakuje swobodnie po dywanie, jest wiewiórką. Na sygnał rodzica: klaśnięcie w dłonie, dziecko wskakuje do dziupli i kuca.
Zabawę powtarzamy 3 razy.
- Zabawa ruchowa „Wesołe powitanie jeża”.
Dziecko siedzi na dywanie z podkulonymi nogami i głową schowaną między kolanami, udaje śpiącego jeża. Rodzic wyśpiewuje imię dziecka (na dowolną melodię).
Gdy dziecko usłyszy swoje imię, ma za zadanie wstać, przeciągnąć się i unieść ręce najwyżej, jak potrafi. Następnie wykonuje zabawną figurę, którą rodzic ma naśladować.